Dag 1: Heenreis naar Donaueschingen

Vanmorgen allebei naar de kapper, Onno nog even een nieuw rijbewijs ophalen, snel even tanken en de bandjes van de auto oppompen. Als ik het ventieldopje van de linkervoorband losdraai hoor ik een hard gesis. Oeps! Snel dopje er weer op. Mhh, nog eens voorzichtig los: ssssssssssshhhhh. Potverdikkie fijne timing! Het ventiel is kennelijk kapot en het lijkt me een beetje risicovol om naar Italië te rijden met alleen het dopje dat de lucht in de band houdt. Ik rij naar Kwik Fit en daar zijn ze vriendelijk hoor, maar hebben de eerste 2 uur geen tijd. Daar kunnen we niet op wachten, dan naar Euromaster. Ook daar leg ik uit dan we vandaag op reis willen. En.. Even later wordt de auto de brug opgereden. Supergoede service; een half uurtje later heb ik een nieuw ventiel en kan terug naar huis om de laatste dingen in te pakken. 

Dat duurt toch altijd langer dan gedacht. Pas om 15:00 vertrekken we. Het plan is om ergens in Zuid Duitsland te overnachten. Hoppa, dwars door de vrijdagmiddagspits met stevige regen door Duitsland. What could possibly go wrong? Nou file natuurlijk! Dat hadden we wel verwacht, stau stau stau.   

Later in de middag wordt het wat droger. Andrea wil wel naar Donaueschingen, het stadje waar de Donau ontspringt. We denken eerst dat het te ver is omdat we zo laat vertrokken zijn en file hebben, maar de navigatie zegt dat we er om 21:00 kunnen zijn. Mooie tijd! Eten hoeven we toch niet meer want we hebben een tas vol broodjes. 

Bij een tankstation stoppen we voor een koffie, bestuurderswissel en op naar Donaueschingen! Andrea rijdt nu en ik zwengel het dataroaming maar eens aan (leve de EU!), stook de iPad op en start Booking.com. We vinden al snel een hotel dat er op de plaatjes leuk uit ziet, aan de Donau (hm en het treinstation) voor een prima prijsje. Al rijdend boeken we die. Nog ongeveer 2,5 uur voor we er zijn. Maar ai... Weer stau...

Even later wegwerkzaamheden en wij zitten aan de linkse kant als de navigatie roept dat we over 2 km de afslag rechts moeten nemen. Ja dat kan dus niet want vanwege de wegwerkzaamheden zit daar een flinke betonbarriere. Geen nood, want over een paar km kunnen we omdraaien en terug. Maar wij hebben gezien dat er de andere kant in een enorme file staat. Snel de navigatie op de iPad aan, maar ook die weet niets van die file.  Het staat echt hartstikke vast dus we gaan echt niet omdraaien en daar in staan. Op het kritieke moment werkt alle techniek niet mee, maar we kiezen zelf een alternatieve route op de kaart. Ziet er uit als een behapbaar stukje om, maar tenminste geen file. Als we uiteindelijk de techniek zo ver hebben gekregen dat we deze route nemen zien we dat het (inclusief nieuwe wegwerkzaamheden, zo fijn die Duitse wegen) toch 35 minuten langer is. Nieuwe aankomsttijd 22:00. Oké dan! 

En het laatste spannende stukje: we zijn er idd rond 22:00. Er is een parkeergarage waar Andrea het stuur weer overdraagt. In de garage moeten we een heel klein gangetje in. Opgejaagd door een andere auto die er aan komt wisselen we van plek, steken 2 keer om er in te draaien waar we met een flinke krrrrrrr horen dat het met 2 keer steken dus niet pastte.  Bij het rechterachterportier schade. Maar het valt mee, de deur kan nog gewoon dicht. Tijd voor drank aan de bar....

Muur: 

Auto:

Ego: 😫