Dag 10: Plannen veranderen soms (van Italië naar Duitsland)

We kwamen er gisteren tijdens de “borrel” achter dat Bed & Breakfast Il Due Pedroni geen breakfast serveert. Huhm, een Bed & Breakfast zonder breakfast, dat is voor het eerst! 🤔 Nico geeft aan dat hij wel een ontbijtje voor ons kan maken als we dat willen, super lief.

Vanochtend zette hij in de keuken van ons appartement een prima ontbijt klaar en verontschuldigende zich dat hij geen fruit had en dat de croissants voorpakt waren (soms bakt hij die ook zelf, net zoals de warme broodjes in het mandje).

Tijdens het ontbijt ontstaat het gevoel dat we misschien toch liever alvast richting huis willen gaan. Nico en Stef vinden de regio geweldig, maar wij zijn minder gecharmeerd en er is niet iets wat we per se willen zien. De tip van gisteravond was “ga een beetje rondrijden”. Echter, na de lange reis van gisteren hebben we geen zin om vandaag in de buurt wat rond te karren en vervolgens terug naar het appartement te gaan om daar een beetje rond te hangen en in de woonkamer te wachten tot we op food jacht kunnen (maandagavond zijn de meeste restaurants gesloten). We zouden morgen nog langer (zonder stoppen 11 uur) onderweg zijn om naar huis te gaan. Daar hebben we eigenlijk geen zin in. En het weer is bovendien hier hetzelfde als in Stiphout. Plus het appartement is ook niet the place to be.

We besluiten dan om alvast richting Nederland te gaan. Als Nico de ontbijttafel komt afruimen brengt hij de rekening ook meteen mee, voor het ontbijt wordt wel een extra €15 in rekening gebracht (toch minder lief). Hij vraagt: wat gaan jullie vandaag doen? Hij heeft nog wel meer tips, maar we geven aan vast richtig huis te gaan. We betalen wel voor de volle 2 nachten, maar daar hebben we wel vrede mee. Dat hadden we afgesproken en het is onze eigen keuze om niet te blijven. Op aanbeveling van Nico stoppen we nog wel in Pavia voor een stadswandeling. Dat is een grote studentenstad in de buurt.

We zien een kasteel, een grote kerk (de duomo), een oude brug (Ponte Coperto), kortom het typisch Italiaanse spul. De oude brug is een replica uit 1951 van de echte oude brug trouwens, dat zie je dan weer niet zo veel. De originele brug uit 1354 was zwaar beschadigd tijdens bombardementen in de tweede wereldoorlog en later ingestort.

We zoeken weer lang naar het perfecte lunchplekje en kiezen dan fout: een tentje dat gerund wordt door Aziaten, met wel goedkope broodjes maar een niet zo gezellig interieur en de broodjes zijn ook zo-zo. Na de lunch gaan we over Zwitserland richting huis om ergens in Duitsland te overnachten. Lastige is alleen dat Zwitserland niet onder de T-Mobile internet bundel valt, we kunnen dus geen hotel zoeken zolang we in Zwitserland zijn. Net voor de Gotthardtunnel gaan we tanken; op de gratis WiFi van het (luxe) tankstation zoeken we op booking.com even snel een mooi hotel op de route uit, net over de grens in Duitsland. Inchecken tot 20:00, tevens onze verwachtte aankomsttijd. We sturen het hotel een berichtje dat we hopen het te halen (als er een antwoord komt zullen we het niet meer kunnen lezen; want geen internet onderweg 🙄), sprinten naar de auto en gaan rijden.  Een  paar uur later (het is dan kwart voor 8) komen we aan, toch makkelijk gehaald. Het blijkt een super-mooi, nieuw hotel te zijn: Landhotel Bohrerhof in Feldkirch. We verzuchtten “eindelijk ruimte” bij het zien van de badkamer, de mooie nieuwe strakke kamer en de goede spulletjes (leeslampjes bij het bed met USB aansluiting, badkamer met vloerverwarming, de ultieme Hans Grohe Rainfinity regendouche, een verwarmd bankje, grote spiegel met ingebouwde verlichting. Onno wordt er helemaal gelukkig van 😁). Ook het eten in het restaurant is erg goed. Wat zoeken we eigenlijk ook altijd in Italië? 🤔😂