Dag 7: Fort Bard

Onze laatste dag in Aosta. Wat zullen we gaan doen? Op onze lijst nog het zien van Fort Fenestrelle (met 4000 trappen 😅) maar dat is net te ver van Aosta om vandaag te doen. Er is gelukkig een fort -ook niet de kleinste- een half uur van Hotel Village vandaan. Dat is ‘Fort Bard’ en daar gaan we vandaag naar toe. Dan is een fort bezichtigen ook van onze lijst afgevinkt.

Bard is een dorpje (met slechts 117 inwoners) met een bijzondere ligging in een geul / dal tussen de bergen en daarmee al sinds de oudheid een doorgang naar Zwitserland (en de in andere tijden de andere rijken die hier lagen). Het dorp zelf is al heel oud (van voor de jaartelling), maar beschrijvingen van een fort duiken pas in de 12e eeuw op, hoewel men aanneemt dat er al veel eerder een fort stond. Er hebben meerdere varianten gestaan. De Savoy familie die hier lang geheerst heeft, heeft het in bezit gehad en laten herbouwen. Napoleon liep hier vast en heeft het later laten vernietigen. Het huis van Savoy heeft het later weer laten herbouwen in een totaal andere vorm.

Bij Fort Bard meerdere kaart-keuzes: alleen toegang tot het fort, toegang tot het fort en 2 musea of toegang tot fort en alle musea en tentoonstellingen. Zoals u, beste meereizer weet, zijn wij geen echte museumgangers. We kopen dus een gereduceerde kaart voor het fort en twee tentoonstellingen. Dan hebben we het fort (en de andere oude meuk 😄) vast wel gezien…

Je kunt in drie etappes met glazen liften omhoog gaan. We lopen vanaf de entree eerst door het dorp en nemen dan de eerste lift omhoog. Als we bij de tweede lift aankomen komt er tegelijkertijd met ons een schoolklas aan. Het gaat even duren voor de hele klas met dat ene liftje omhoog is.🫣 We kiezen ervoor om de laatste stuk te lopen (klimmen 😉).

De eerste tentoonstelling is een museum over de alpen. In het museum veel info over het leven in de bergen, voor zowel mens als dier en het laat zien hoe mensen vroeger (in alle tijden al) de Alpen bedwongen en beklommen.

De tweede tentoonstelling die we willen zien is een foto expositie genaamd “wildlife”. Hele mooie en bijzondere foto’s van fotografen over de hele wereld, ook uit Nederland en Hongarije). Bij iedere foto een verhaaltje (in het Italiaans) over de foto, dat we vaak met onze telefoons vertalen. Zo zijn we even bezig.

Daarna lopen we naar de ‘prigioni’; de gevangenissen. De eerste gang kunnen we in, maar dan zit daar weer een mevrouw die onze kaartjes wil scannen. En oeps, ja, wij hadden natuurlijk al 2 musea/tentoonstellingen gezien. En bijbetalen: nee laat maar. We lopen door, maar twijfelen dan. Hebben we het goed begrepen? En zouden we met onze kaartjes toch niet naar binnen kunnen? Terug naar de mevrouw, kaartje laten scannen, maar de scanner kleurt met een duidelijke biep rood. Nope. We willen eigenlijk toch wel, dus op naar de ‘bookstore’ waar we toch maar 2 musea-toegangen erbij kopen. Aardig als ze zijn brengen ze niet meer in rekening dan de kortings-combi-alles kaart die we in het begin hadden kunnen kopen. Netjes! Voor de 3e keer naar de mevrouw bij de ingang de prigioni, en nu mogen we door. Het gevangenis deel is ook zeker leuk om te zien.

Daarna nog een laatste, groter museum: The Ferdinando. Dit gaat over hoe het fort door de eeuwen heen is veroverd, de gevechten, de kanonnen en wapens. Veel geweld, ook veel met filmbeelden gedaan. En het sluit heel mooi af met hoe de grenzen nu open zijn en we in vrede leven. De forten in deze regio (het heet de regio van 100 forten) zijn niet langer nodig uit militair oogpunt, maar zijn nu musea, toeristische trekpleisters, etc. Toerisme in het Alpengebied heeft eeuwenlange gevechten om deze grensstreek verdrongen.

En geen musea mensen als we zijn, hebben we ons hier toch bijna 6 uur vermaakt! Het is allemaal erg leuk en creatief gedaan, met heel veel verschillende manieren om dingen uit te beelden. Qua uiterlijk is het huidige fort misschien niet het mooiste dat we ooit gezien hebben, maar door de manier waarop de tentoonstellingen gedaan zijn is het zeker een aanrader!

Het is dan alweer avond: op naar Aosta stad om een hapje te eten. We bekijken wat restaurantjes in de grote winkelstraat die we allemaal niets vinden, zien ergens een menukaart hangen met dingen waar we wel trek in hebben. Lopen een steegje in, trappetje af (?) voor de ingang, trekken een nooddeur open en verwachten niet veel. En staan dan plots in een ontzettend leuk uitziend restaurantje: La Ferme Gourmande. Gezellig en best chique, maar we zijn wel alleen. Het eten en de wijnen zijn fantastisch, en we betalen maar een tientje meer dan we gemiddeld in andere doorsnee restaurants hebben betaald. Wat een leuke afsluiting van onze tijd in Aosta!

Morgen terug. Met nog minimaal 1 overnachting in Duitsland.