Dag 17 (Wo 20 sept): Timmelsjoch (t)och niet

Vandaag hadden we een plan! We moeten om 10:00 ons huisje verlaten en nog een beetje opruimen, maar we zijn vroeg wakker dus dat komt goed. Nou ja bijna, om 10:15 zit de auto weer vol, is de caravan leeg en geven we de sleutel af bij de receptie.

Het plan was… Nu via de Timmelsjoch bergpas richting huis rijden. Dan hebben we die toch nog gezien, overnachten we na de pas ergens in Oostenrijk en kijken we wel of we dan donderdag in 1x naar huis rijden of nog een keer ergens stoppen (Würtzburg misschien, dan is dat cirkeltje mooi rond). 

De Timmelsjoch pas is 5,5 uur rijden vanaf onze camping in Lido Adriano. De weersvoorspellingen voor vandaag waren niet heel super, maar als we richting Verona rijden wordt het toch mooi. En 28 graden. En we komen langs de Gardameer (ondertussen onze favoriete bestemming☺️). Het meer roept weer. En het voelt alsof we nog niet helemaal klaar zijn met Italië. Hum, het begint te kriebelen. Al rijdend twijfelen we: doorrijden en aan het plan vasthouden? Of stoppen en toch bij het meer overnachten? Morgen wordt het op de bergpas slechter weer, dus een beetje zonde als we dan daar zijn en weinig zien. We besluiten daarom om door te rijden en aan het plan vast te houden: vandaag de bergpas en door naar huis.

Als we (op de snelweg) al voorbij het noord-puntje van het Gardameer zijn houden we het niet meer. Neeeeheee! We moeten nog even in Riva del Garda zijn! Even in dat mooie parkje bij het meer kijken, vanavond nog op een Italiaans terrasje eten. Hoppa! Snelweg af, tol afrekenen, bij de rotonde omdraaien, nieuw tolkaartje voor de andere kant op trekken en terug naar Riva! Ondertussen al rijdend een hotel geboekt in het centrum van Riva del Garda (Holiday IV Gardan). Viva Italia! 🇮🇹

Na het inchecken lopen we Riva in. Even in het parkje kijken. Maar de weg is afgesloten voor een groot vuurwerk dat op vrijdag gehouden gaat worden. Gelukkig zien we een terrasje, waar we meteen op neerploffen. We zien een komisch tafereel van een boot van de brandweer die de haven af wil sluiten met een lijn (we nemen aan ook vanwege het vuurwerk). Ze knopen de lijn met boeien aan de kant van ons terras, klungelen een hele tijd met de rest van de lijn (in de knoop?), bellen dan (zeker naar de baas) en snijden uiteindelijk de lijn gewoon door en varen weg. Zo gaat dat in Italië 🤣

Na ons drankje (met gratis chipje en olijven) lopen we via een omweg het parkje in. Wederom zien we: wat is het hier mooi!

Daarna lopen we terug naar een glazen kabellift (Bastione scenic lift) die ons naar de Riva Bastion toren uit 1507 brengt. Boven een prachtig uitzicht over Riva del Garda en het meer, en een restaurant met een terras. Zitten maar weer! Nu een beschaafd colaatje (wel weer met chipjes, wat zal de weegschaal blij zijn als we terug zijn). Daarna bekijken en beklimmen we de toren.

Het is ondertussen etenstijd, dus we gaan even terug naar onze hotelkamer om wat andere kleren te pakken en lopen terug de stad in. Vinden een leuk restaurantje en eten op het terras. Rond 20:30 begint het ineens enorm te hozen. Paniek in de straat, iedereen vlucht winkels en restaurants in (bij de onze staat meteen een rij), maar wij zitten redelijk droog onder een parasol. We schuiven onze tafel wat richting die van de Duitse buurtjes en kunnen redelijk droog verder eten. Onno had al de hele tijd een beeld van ‘op een terras eten en daarna een espresso met een amaretto’, maar dat gaat niet lukken, want de koffie-bar is dicht zegt de serveerster. Huh? Alleen een amaretto dan? Hebben ze ook niet 😢.  

Ondertussen regent het weer wat harder en we zien op buienradar dat het straks nog harder gaat, dus we betalen en zetten het op een lopen naar ons hotel. Gelukkig zitten we vlakbij, dus we komen slechts een klein beetje doorweekt aan. Ook bij de bar in het hotel geen Disaronno amaretto. Weten ze niet dat dat spul uit Italië komt of zo? 😂