Dag 12: Mattinata naar Martina Franca

Vandaag gaan we weer verder richting het zuiden. We gaan slapen in een ‘Trullo’, een rond huisje met een puntdak dat typisch is voor Puglia. In de streek waar we naar toe gaan schijnt een regio te zijn waar heel veel van deze Trulli staan. Wij hebben 2 nachtjes geboekt bij een Nederlands stel dat hier een bed & breakfast is begonnen in een Trullo

Op weg daar naar toe doen we 2 stopjes: de eerste in Trani; een vissersdorp / stadje. Dat blijkt groter en vooral drukker te zijn dan we dachten. Voor we door de stad bij de haven zijn moeten we door heel wat druk verkeer en erg mooi is het vooralsnog ook niet. We parkeren geheel in onze stijl natuurlijk wel precies waar we moeten zijn. Hier lopen we een rondje langs de haven met veel terrasjes, slenteren we wat door de stad, eten een panino en lopen door het park. Dit stuk is wel erg mooi!

Dan door naar Castel Del Monte.  Een wat raadselachtig kasteel uit 1240 dat helemaal rond het getal 8 gebouwd is: het is achthoekig, heeft 8 torens, de muren zijn 8 voet dik en 80 voet hoog, etc. Waarvoor het kasteel bedoeld was is niet helemaal duidelijk. 

Het is behoorlijk bekend en toeristisch, grote parkeerterreinen beneden en tourbussen, maar het is niet heel druk. Uiteraard rijden we de grote parkeerplaatsen voorbij om de auto zowat tegen de kasteelmuur aan te parkeren, want zo rollen wij. Kost wel €3 maar bespaard een klim! Bij de ingang worden we wel gewaarschuwd dat je tickets om binnen te kijken alleen online kunt kopen. Hmm, oké, dat hadden we niet uitgezocht. Dankzij de magie van de moderne mobiel snel even de site opgezocht en inderdaad, je kunt alleen naar binnen met een gids en je moet dag en tijdslot boeken. We proberen ze allemaal, maar voor vandaag zit alles vol. Helaas! Dan alleen even buiten kijken. Het is wel een mooi, apart en imposant gebouw! Vikipedia vertelt ons alles wat we moeten weten dus we kunnen weer door!

Dan op naar Martina Franca, waar onze overnachtingsplek is. We staan al via WhatsApp in contact met eigenaar Jeroen. Die gaat ons in de buurt opvangen want het laatste stukje schijnt nogal lastig te vinden te zijn en een bijzonder hobbelig pad. We zijn benieuwd of dat goed gaat met de lage Mazda!

Het blijkt inderdaad een klein en uitdagend weggetje te zijn, tussen stenen muren omhoog, het laatste stukje onverhard. Jeroen en Nicole hebben het huis en trullo erg mooi verbouwd, het is echt een idyllisch plek geworden. Misschien niet overal even praktisch, maar wel supermooi en gezellig. Er is een gezamenlijke ruimte met 2 kamers aan elke kant.  In de andere kamer zit een jong stel met een baby. 

We kletsen wat met de eigenaren die erg vriendelijk zijn, gaan dan met de auto naar een pizzeria in de buurt waar we lekker eten voor weinig, en rijden dan in het donker over de kleine weggetjes met overal gaten en muurtjes terug. Spannend!