Dag 13: Bootje varen op het Gardameer

Vanmiddag gaan we met een bootje varen. De ochtend besteden we aan zoeken naar welke plek we hierna naar toe zullen gaan (we checken hier maandagochtend uit). Het weer is ondertussen opgeklaard, het is zonnig en loopt tegen de 30 graden. Prima weer om op het water te zijn!

We nemen de fietsen van het appartementencomplex weer mee en fietsen naar het kantoortje van de bootverhuur. Formuliertje tekenen en zo, en dan blijken we weer aan aardig stukje terug te moeten voor de boot zelf, die dus niet bij het kantoor in de buurt ligt (wel in de buurt van het hotel 😆). Goed dat we op de fiets zijn! 

Het varen met de boot is heerlijk! We varen eerst richting Pai, waar we gisteren naar toe gefietst zijn. Kunnen we dat nu even vanaf het water zien. Bij Pai draaien we om, want we willen naar Sirmione aan de zuidkant van het meer. Dat is een mooi (maar erg toeristisch) dorpje op een landtong waar we al een paar keer geweest zijn. Er is een klein haventje en er ligt een burcht in/aan het water, het lijkt ons leuk om daar met ons bootje langs te varen. Hoewel niet ver, duurt het toch wel even voor we er zijn. We varen rustig langs de ene kant van de landtong, bekijken Sirmione vanaf het water en varen met ons bootje de kleine haven in.

Onder het bruggetje door het stadje in durven we niet helemaal; niet zeker dat onze boot (met dak) onder dat oude brugje door kan en we weten ook niet of het wel toegestaan is. Haventje uit dus en Sirmione nog eens van de andere kant bekijken (we komen langs het terras waar we vorig jaar met Johan en Simone gezeten hebben).  

Dan steken we het meer over, bij Garda is een uitstulping en we verwachten dat het water daar rustiger is, zodat we het anker uit kunnen gooien en een drankje kunnen doen. Ook deze oversteek duurt best lang weer. We gaan uiteindelijk bij Bardolino voor anker, waar het water inderdaad net iets rustiger is.

We varen naar een -wat wij denken- optimale plek, niet te ver van de kust en een haventje, gooien het anker uit, knopen het touw vast alsof we weten wat we doen en zetten de motor uit. Zo! Handdoek op het zonnedekje aan de voorkant, biertje en Aprol Spritz open, hapje erbij, dat wordt genieten. Nog voor de eerste slok erin zit horen we “tooooooOOOOOEEEEET”, kijken verschrikt naar rechts en zien een enorme veerboot op ons af komen, en hij is al redelijk dicht bij. Oooh sjips! Andrea rent naar voren en begint het anker op te trekken. Ik ren naar achter en start de motor. Het gaat in prima teamwork en we zijn op tijd weg. De drankjes hebben het niet overleefd helaas, die zijn omgevallen. Oké, oké, voor een haventje gaan liggen is misschien dan toch niet de beste plek, weer wat geleerd 😂. We schuiven een paar honderd meter op zodat we achter een boei liggen waar de grote boten zeker niet komen voor poging twee. Dat gaat beter, we springen allebei om de beurt ook in het meer om een stukje te zwemmen, relaxen even heerlijk op het bootje en komen er dan achter dat het alweer de hoogste tijd is om te vertrekken. We hebben de boot 4 uur gehuurd en moeten om 18:30 terug zijn. Maar wel zelf eerst even tanken in Garda, dat zal ook tijd kosten. Raar dat je de boot zelf vol moet tanken eigenlijk, bij een huurauto heel normaal, maar bij een boot hebben we dat nog niet eerder gehad.

Op naar Garda dus, waar we in eerste instantie langs de plek varen waar je kunt tanken (het is allemaal een beetje een gok vanaf het water). Maar we hebben het toch al snel gevonden, leggen aan als een pro en een vriendelijke meneer gooit de tank voor €52,- weer vol. Hmmm, toch nog aardig wat. Vanaf hier is het een minuutje of 20 varen naar Torri waar we de boot in moeten leveren hadden ze gezegd, maar het is ondertussen 5 voor half 7. Gas erop! Full speed terug naar Torri, waar we om 5 over half zeven aan komen en hier ook weer strak aanmeren, we worden er goed in! 4 uurtjes blijkt eigenlijk toch veel te kort, we hadden best langer gewild! De man bij de pier checkt de boot en het benzinepeil en geeft onze €200,- borg terug. Mooi, dan hoeven we niet meer naar het kantoortje aan de andere kant van het stadje!

Ondertussen denken we na wat we met de rest van de vakantie willen. Vanmorgen ook weer naar een nieuwe plek gezocht, maar hier bij het Gardameer is het weer helemaal opgeknapt en de voorspellingen zijn nu zo:

Bovendien hebben we nu een appartement met prachtig uitzicht op het meer, met een balkon waar je lekker kunt ontbijten of eten ‘s avonds, we zitten uit de drukte maar loopt binnen 3 minuten het gezellige Torri del Benaco in. Hmmm, ergens anders naar toe is ook leuk, maar we zijn het zoeken naar iets waar we dit soort dingen ook allemaal hebben een beetje beu. Weet je wat? We gaan nogmaals vragen of we niet kunnen verlengen.

Terug bij de receptie van het complex blijkt dat inderdaad te kunnen. Voor een iets betere prijs dan dat we nu betalen, maar ook weer niet heel veel beter. En wederom lukt het niet om er ontbijt bij te onderhandelen. Maar goed, wij zijn happy. Oh, of ze wel even naar de inductiekookplaat op onze kamer willen kijken, we krijgen de achterste pit niet meer aan, die springt steeds in error. Het meisje achter de balie vraagt of we nu naar de kamer gaan, want dan wil ze even mee lopen en zelf kijken.

Terug bij onze kamer blijkt dat: niets het meer doet. Aardlekschakelaar blijkt eruit en als je die aan zet dan sprint hij meteen weer uit. Meisje gaat bellen met iemand van de technische dienst, trekt wat stekkers eruit zet alle automatische stoppen uit en aan en warempel, alles doet het even. Zelfs de kookplaat. Voor 30 seconden, daarna springt hij weer in error. Anyway, daar komt morgen iemand voor. We kunnen nu het voorste pitje wel gebruiken. Even douchen en aan de kook dan maar! Maar snotverdikkie, de aardlek vliegt er weer uit zodra die kookplaat aan gaat. Ondertussen is het na 19:00 en is de receptie gesloten, maar zo kunnen we niet koken. En wij hadden besloten vanavond niet uit eten te gaan. Wij toch snel naar beneden, op het belletje drukken en het meisje komt nog vanuit een gesloten kantoortje te voorschijn. “Yes, yes, very sorry, we will send someone tomorrow.”  Wij leggen uit dat we de groente al gesneden hebben en even willen koken. Kunnen ze niet de sleutel geven van een van de appartementen naast ons? (Er staan er genoeg leeg). Of anders moeten ze maar een pizza bestellen voor ons hoor. Meisje moet weer overleggen met haar baas en gaat bellen, we horen de vraag over de pizza. Kennelijk is het antwoord “nee”. En over die sleutel van een ander appartement moet ook heel wat afgekletst worden. 10 minuten later hebben ze kennelijk besloten dat dat best kan en krijgen we de sleutel van kamer 14 (die grappig genoeg niet eens op slot blijkt te zitten). Maar je raad het nooit: ook daar heeft de kookplaat kuren! Het lukt om 1 pit aan te krijgen, maar de andere springt steeds in error (net zoals die bij ons voordat hij er echt helemaal mee op hield). Nou dat wordt weer een beetje improviseren dan: eerst de groente bakken en de saus opwarmen, dan de pasta koken, en daarna de saus nog even bij verwarmen. Maar dat laatste lukt dus ook niet meer, deze plaat springt de hele tijd op “8 8 8”, piept en gaan dan uit. Het is een Italiaans merk (DeLonghi), we snorren een handleiding ergens van internet en lezen daarin dat de procedure bij dit soort problemen is: stekker eruit, 30 seconden wachten, stekker erin en als het probleem dan niet opgelost is van voren af aan beginnen. Italiaanse electronica: heerlijk! Anyway, wij krijgen geen leven meer in dit ding, de saus is nog lauw-warm, snel terug en eten dan maar. Het voelt een beetje als een hogere macht die tegen ons zegt: dat verlengen hier bij Ca del Lago: geen goed plan 🙃. De pasta is desalniettemin heerlijk!