Dag 4: Aosta

Deze dag begint zoals wel vaker op onze ‘spontane’ reizen; besluiten wat we de rest van de vakantie gaan doen. In ons “grote lijnen documentje” hadden we staan dat we morgen hier uit zouden checken en dan naar Noli gaan. Dat is een mooi kustplaatsje waar we al eens eerder kort geweest zijn en waar we nog best eens een paar dagen willen verblijven. Maar het weer wordt niet best de rest van de week, dus het wordt weer een speurtocht “waar is het beste weer te vinden” op diverse weer-apps. Die geven vaak een wat tegenstrijdig beeld en nergens wordt het “aan het strand of zwembad” weer. Heel Europapa is wisselvallig, terug richting Zwitserland, Duitsland of Oostenrijk is geen optie: daar is het nog slechter. Jesi in Italië (ook al eerder kort geweest) lijkt nog het beste, maar dat is 600km verder. Daar hebben we ook niet zo’n trek in. Nog eens naar Cinque Terre? Na lang wikken en wegen besluiten we gewoon hier bij Aosta te blijven en dingen te gaan bezichtigen; hopen dat het meevalt met het weer en de regen. Bovendien is dit huisjes-hotel goed en goedkoop, dat is ook een zeldzame combi. We hebben al via booking.com gezien dat ons huisje beschikbaar is tot vrijdag. Bij de receptie vragen ze eerst een prijs die boven die van booking.com ligt, maar als we aangeven “nee nee, dat kan goedkoper, kijk maar!” gaan ze er een paar euro onder zitten. Helemaal prima! 

Vandaag naar de stad: Aosta (ook wel ‘het Rome van de Alpen’ genoemd). We parkeren de auto op een gratis parkeerplaats en gaan oude meuk zien. Als eerste de Boog van Augustus. Een triomfboog gebouwd in 25 voor Christus vanwege de overwinning van keizer Augustus die de stad veroverde.

Dan een brug, de Ponte Romano, uit ongeveer dezelfde tijd. De brug lag over het riviertje Buthier, maar de loop van daarvan is na een overstroming veranderd waardoor hij nu een paar honderd meter westelijker loopt. Onder de brug loopt daarom geen water en de brug is lang verborgen gebleven onder puin. Pas in de laatste eeuw is hij uitgegraven. Hij doet het nog steeds.

Daarna werpen we een blikje op het klooster van Sant’Orso en op een van de ingangen van de stand (Porta Praetoria) en kopen bij het toeristenbureau voor €5 p.p. een kaartje waar we een aantal monumenten mee in kunnen.

Lunchtijd! 2 focaccia’s met een wijntje, zodat het bekijken van oude stenen lollig wordt 🤣.

Op naar de overblijfselen van het romeinse amfitheater (gesloten voor renovatie zodat je alleen vanuit wat moeilijke hoeken stukjes kunt zien) en een kathedraal (Cattedrale di Aosta).

Daarnaast de ‘Criptoportico forense’ waar we met onze kaart van het toeristenbureau naar binnen kunnen. Misschien wel een van de mooiste stukjes die we zien (kijk ook het filmpje); onderaardse gewelven die ooit een grote ruimte omsloten waar 2 tempels stonden. Waar de rest van het enorme plein voor gebruikt werd is voer voor discussies tussen archeologen. 🤷‍♂️

Door naar het het Museo Archeologico Regionale (MAR). Niet dat we nou ontzettende museum mutsen zijn, maar dit is ook een van de dingen waar ons toeristenbureau-kaartje toegang toe geeft en we hebben ervoor betaald hè? Onder de grond mooie archeologische opgravingen, boven de grond een museum met spullekes waar we geen foto’s van gemaakt hebben (niet zo onder de indruk en/of de vermoeidheid begint toe te slaan).

Dan gaan we nog naar opgravingen van de San Lorenzo kerk. Hier hebben 2 kerken naast elkaar gestaan. Van 1 kerk zijn onder de grond opgravingen met crypten te zien. Kortom: meer steen.

Als allerlaatst gaan we nog een keer bij het amfitheater kijken. We hadden bij het toeristenbureau een tip gekregen dat je om kunt lopen en van de andere kant meer kan zien. Een paar blokjes om en we vinden inderdaad bij een muziekschool een uitsparing in de muur waardoor we het amfitheater beter zien. Apart dat alleen de oorspronkelijk 20 meter hoge voorgevel nog overeind staat!

Ondertussen zijn we behoorlijk gaar van alle bezichtigingen. Even naar de Conrad om meer water te kopen en terug naar het huisje. 

Een paar uur later gaan we eten in een restaurantje (tip van ons hotel) in een dorp vlakbij. Een wat ouder restaurant waar op dat moment nog niet veel mensen zijn. En ook geen personeel lijkt wel. Twee mannen die bij de bar staan gaan iemand roepen en een wat oudere dame komt kijken. Ze lijkt te schikken: gasten! 😲 Het lijkt een beetje op eten bij ‘mamma’, dus het komt vast goed. Als we zitten komt uit het niets een stroom mensen binnen, het houdt niet op! Binnen no-time zitten er minimaal 30 man binnen en de oudere dame lijkt dat alleen te moeten doen. Gekwebbel en drukte van jewelste. Hmmm dit kon nog wel eens een lange avond worden…. Maar dat valt reuze mee. De mensen blijven binnenstromen (waar komen ze allemaal vandaan? En waarom nu ineens en was het net leeg?) Maar er komt ook meer personeel bij, en ze zijn ervaren in dit soort situaties. Er gaat een deur van een extra zaaltje open, zowel het jong als het oud personeel rent op en neer en iedereen krijgt spoedig zijn natje en droogje. Met anderhalf uur hebben wij een prima anti-pasti, een primi piatti en een dolce gehad en rollen we met te volle buikjes naar buiten.