Dag 2: Le Cascate di Stanghe watervallen en via bergwegen naar Commezzadura

Het ontbijt is netjes voor elkaar in Hotel Brenner. Prima koffie ook. Tijd om eens te kijken wat we eigenlijk hier in Italië komen doen! 🙂 We zijn in de buurt van de beroemde Stelvio pass. Die hebben we al wel eens eerder gereden, maar misschien is het leuk om nog eens te doen. Vanuit Hotel Brenner via de Stelvio pass naar ons volgende hotel is echter ongeveer 6 uur, dat is best wel een stukkie, hmmm. Op TripAdvisor kijken we even wat er nog in onze buurt is: de watervallen van Le Cascate di Stanghe lijken wel aardig. Maar zo iets hebben we wel ook al vaker gezien, dus misschien een beetje boring? Maar goed, we kiezen er voor om er toch naar toe te gaan, en daarna binnendoor naar hotel Monroc in Commezzadura te rijden. Dan pakken we vast ook hier en daar wel een leuk bergpasje mee en slaan we de Stelvio maar over.

De watervallen zijn een hele klim, maar we zijn ontzettend blij dat we gegaan zijn! Wat beneden in het dorpje Stanghe begint als een mooi wandelpad langs een bergriviertje wordt steeds spectaculairder en mooier.

Talloze trappen en bruggetjes brengen je steeds verder omhoog, tussen de rotsen door waar het water met een oergeweld naar beneden buldert (zie ook de filmpjes).

Hoe hoger je komt, hoe mooier het wordt. In anderhalf uur klauteren we naar wat een andere ingang van het park blijkt. Daar kun je dus of dezelfde weg terug nemen, of via wandelpaden door velden terug naar het dorp beneden lopen.

We doen het laatste, en dat blijk ook een prachtige wandeling van een kleine drie kwartier te zijn. In het dorpje is een leuk terrasje, en wij vinden dat we wel een apfelstrudel met koffie verdient hebben, dus dat komt goed uit 😄

Op naar ons volgende hotel in Commezedura! Al vrij snel blijken wij weer eens een weggetje te hebben wat niet voor doorgaand verkeer bedoelt is: een smal bergpasje (Passo Giovo) dat ons in een kwartiertje naar een wat grotere weg brengt. Gelukkig komen we geen tegenliggers tegen, dat had niet gepast. Onze navigatie (ingesteld op kortste route en niet de snelste, om zo de grote wegen te vermijden) blijkt er sowieso niet zo’n probleem mee te hebben om ons over godsonmogelijke weggetjes te sturen. Een poosje later gaan we weer ergens een mega-stijle berg op, waarbij de weg smaller en smaller wordt en we uiteindelijk niet verder komen. Leuk die bergen en kronkelweggetjes, maar voor nu beginnen we het eigenlijk al weer een beetje beu te worden. Bergwegen waarop je lekker kunt sturen: leuk! Ieniemienie supersteile paadjes waarop je bijna niet vooruit komt: minder! Toch maar op naar een wat grotere weg! Die is ook mooi zat, en we komen door wat leuke en gezellige dorpjes. Rond half 6 komen we in hotel Monroc aan. Dat ligt jammer genoeg niet in zo’n mooi dorpje, maar het hotel zelf is wel super! Pas gebouwd, en een soort Alpine-design hotel. Dus wel heel veel hout zoals typisch is voor de berg hotels, maar dan wel op een strakke moderne manier. We hebben half pension en dat is niet altijd van culinair hoog niveau, maar hier wel! Prachtige gerechten, mooi opgemaakt en het is heerlijk!