Dag 3: Pont d’Ael en Grand Paradiso

Heerlijk ontbeten bij ons huisjes-hotel en plannen voor vandaag gemaakt: een beetje natuur en wandelen. 

Eerste stop is Pont d’Ael. Een enorm viaduct met 2 verdiepingen. Via de bovenverdieping stroomde het water en in het midden is een doorgang voor mensen en vee. Een indrukwekkende constructie, zeker als je leest dat dit uit het jaar 3 voor christus komt! Hoe hadden ze toen in hemelsnaam de bouwtechnische kennis om zo iets te maken? Op de middenverdieping ligt nu een glazen vloer zodat je naar beneden kunt kijken als je door het acquaduct loopt. Best spannend!

Dan op weg naar een wandeling in nationaal park Grand Paradiso. Maar eerst lunch! Cogne is een iets groter stadje voor het dorp waar we onze wandeling gaan starten. We dachten: goede plek om te lunchen, maar als we aan de rand van het stadje parkeren en het stadje inlopen is het doodstil en verlaten. Vanwege zondag en/of Pinksteren? Alles is in ieder geval gesloten, en er lopen een paar verdwaalde toeristen rond naar de donkere etalages te kijken, het voelt bijna als een verlaten spookstadje. 

Terug naar de auto dan maar om verder te rijden. We worden over een andere straat gestuurd en potdorie: mensen, gezelligheid en terrasjes! Hier kunnen we alleen niet parkeren. Een rondje om het stadje heen dus en nog eens proberen. Dat lukt, en we vinden een gezellig terrasje in de zon voor een enorme panino en een cola. 

Dan door naar het nationaal park Grand Paradiso. We gaan hier de “Valnontey River Trail” doen; een eenvoudige wandeling van een uurtje. We beginnen op de parkeerplaats van het dorpje Valnontey, waar je moet betalen voor parkeren. Maar terwijl we bij de automaat al muntjes staan te werpen wijst een Italiaans stel ons op wat andere plekken zonder lijnen: daar sta je gratis! Hoppa, snel de auto even 20m verzetten, dat scheelt weer!

Er zijn in dit park ook genoeg moeilijke en lange routes uitgezet, tot wandelingen van 8 uur die tot > 3500 meter hoog gaan. Maar wij doen dus een rustige, vrij vlakke wandeling langs een rivier. Ook prachtig! Om ons heen liggen de besneeuwde bergtoppen en overal stroompjes en watervallen. Op de achtergrond ligt de besneeuwd top van de Grand Paradiso berg (de hoogste geheel in Italië gelegen berg met een top van 4061 meter). Na een uurtje geeft de beschrijving van onze route aan dat we op het punt zijn waar je om kan keren om terug naar het beginpunt te gaan. Ons lijkt het echter wel mooi om te kijken of we nog dichter bij die besneeuwde toppen kunnen komen, dus we besluiten door te lopen. Hier en daar moet dan met een omweggetje of wat klauteren omdat het drassig is, maar we komen steeds dichterbij.

Tot…. we bij een brug komen die weggeslagen of weggehaald is. Over een stuk snelstromend water had zo te zien een betonplaat moeten liggen die er niet meer is. Hier kunnen we niet overheen en dit wordt dus het eindpunt. We maken veel te veel foto’s en filmpjes, genieten van het uitzicht en wandelen dan terug naar de parkeerplaats bij Valnontey. Mijn horloge geeft aan dat we 8,02km en 2u10 gewandeld hebben.

De zon schijnt nog heerlijk. Het is ondertussen iets na half 6 en een minuutje of 50 terugrijden naar ons huisje. Maar we hebben gisteren wat water in de supermarkt gekocht en ineens lag er toen ook bier en Aprol Spritz in het mandje 🤷‍♂️. Als we nu op tijd terug zijn en een eigen drankje in de zon bij het huisje kunnen drinken zou dat natuurlijk wel heel lekker zijn! Maar het universum had kennelijk besloten dat plan te dwarsbomen.

Al bij het wegrijden van de parkeerplaats worden we tegengehouden door een beest op de weg, in het geheel niet onder de indruk van een aanrazende zwarte Alfa Romeo. (Die Alfa is overigens zo geschrokken van een oude Frans sprekende monteur in Zwitserland die aan de interne delen friemelt dat de motorstoringen spontaan weggebleven zijn).

Op de heenweg moesten we €10 voor een stukkie snelweg van nog geen 5 minuten betalen, dus we kiezen nu wel “tolwegen vermijden”. Daar komt de volgende vertraging, want we komen over nogal krappe weggetjes en we maken hier en daar een rondje door een dorpje zoals dat vast niet helemaal bedoeld is. Maar het meest bizarre moet nog komen. Op een paar honderd meter voor Hotel Village moeten we van grote weg af. Er liggen allemaal afslagen achter elkaar. Gisteren ging dat al fout en hadden we een verkeerde. Maar kwamen toen toch redelijk snel bij het hotel. Nu dus niet. We pakken kennelijk een keer of 3 de verkeerde afslag en de laatste mond uit in een tunnel van 4,8km. Hoewel we dus zowat naast ons hotel reden, geeft de navigatie aan dat we nu nog een km of 20 moeten: tunnel helemaal door, ergens omdraaien, weer terug en dan alsnog proberen de juiste afslag te vinden. Dat lukt wederom niet helemaal vlekkeloos, en ondertussen hebben we Apple Maps, Google Maps en TomTom geprobeerd. Uiteindelijk komen we om 19:10 bij het huisje aan, waar geen zon meer is en iemand onze ligstoel die er gisteren nog stond ook nog weg gehaald heeft. En we krijgen de flesjes niet open! (Geen flesopener in het huisje) 😬 Het universum denkt echt nog van ons plan te winnen! Toch lukt het de flesjes open te krijgen, gooien we een kleedje neer en zetten een stoel op een grasveld waar nog wel zon is en drinken onze drankjes op. Zo universum, ons krijg je niet klein! (Het universum slaat wel terug door de zon vrij snel achter de wolken te verstoppen  😖🙁). 

We eten bij een restaurant in de buurt, waar het eten redelijk oké is, maar het is meer het type grote eetschuur en een bak herrie van hier tot Tokyo. Echt gezellig is anders.