Dag 11: Twee Ferrari en één Luciano Pavarotti museum in 4 uur

De weervoorspelling voor vandaag klopte helaas wel. Als we 's morgens wakker worden is behoorlijk grijs buiten en tegen die tijd dat de koffie klaar is waait en regent het behoorlijk hard. Tussen de felle buien door is het soms even droog, we kunnen zelfs buiten op het terrasje ontbijten. Het blijft vandaag en morgen echter vrij slecht weer (zie filmpje). We hebben geen zin om de hele dag op het kamer(tje) te blijven en zoeken op internet naar leuke activiteiten, maar vinden niet veel. De leuke dingen hier in de buurt hebben we al gezien 🤪. 

Supercar valley (waar Ferrari, Lamborghini, Maserati en Pagani zitten) is ongeveer 1,5 uur rijden. Hmm, best ver. Maar binnen blijven zitten is ook suf. Vorige vakantie zijn we bij het Lambo museum geweest, nu naar Ferrari dan? Ferrari heeft 2 musea en het huis van Pavarotti is daar ook in de buurt. Er zijn combi-tickets, dus we besluiten die 3 samen te doen. 

Tegen die tijd dat we klaar zijn om te vertrekken begint het weer hard te regenen. Hmm, hoe komen we bij de auto zonder heel nat te worden? Naar de garage waar onze auto staat kunnen we niet binnendoor. Het hotel heeft leenparaplu’s maar die zijn natuurlijk allemaal al door andere gasten meegenomen. En het lijkt dat het steeds harder regent. Dan maar een sprintje trekken! Een beetje nat komen we bij de auto aan die we in een minuutje of 5 uit de garage krijgen. Valt mee!

Richting Modena kan via Garda of binnendoor over bergweggetjes. Het regent echt hard dus we besluiten dat die stijle klimmetjes niet fijn zijn nu, dus we willen langs het meer via Garda. De navigatie denkt daar heel anders over, het eigenwijze kreng! We luisteren niet en gaan toch richting Garda en begrijpen na korte tijd waarom de navigatie ons steeds niet zo wou sturen; wegwerkzaamheden en we staan in een flinke file richting Garda. We menen te horen dat onze navigatie ons op de achtergrond besmuikt uitlacht. Verwachtte aankomsttijd bij het eerste museum: 15:00 en het is nu meer dan 2 uur rijden. Whoops, dat wordt een druk middagprogramma! Maar we hebben op internet gezien dat de musea niet heel groot zijn en we zijn daar sowieso meestal wel snel mee. Toch twijfelen om terug te gaan, want zo lang rijden door dit slechte weer en dan haasten? Maar we besluiten toch door te zetten. Onderweg klaart het op en wordt steeds mooier weer. In de buurt van onze bestemming schijnt de zon volop.

Om 3 uur zijn we inderdaad bij het 'Museo Enzo Ferrari' in Modena. Ligt niet helemaal waar je het verwacht; midden in een woonwijk. Maar het is het huis dat de oude baas verkocht om zijn Scuderia Ferrari te kunnen beginnen. In het huis staan wat auto's en erachter is een grote hal gebouwd waar meer moois staat.

Even snel een tosti eten en dan naar binnen! Redelijk wat moois te zien hier. Dit museum is meer op het persoon van Enzo Ferrari gericht en om 5 over 4 is er op de wand van de zaal een film (zeg maar een eerbetoon) te zien. Die vertelt het verhaal van Enzo Ferrari en sluit af met een emotionele dank van Modena, Ferrari werknemers, Ferrari rijders, heel Italië en zelfs de hele wereld aan Enzo voor zijn verdiensten.

Wij lopen naar de film naar buiten om even te overleggen wat we gaan doen.  Bij de kassa van dit museum hebben we ook kaartjes voor het andere Ferrari museum in Maranello gekocht. Het Luciano Pavarotti museum ligt er ongeveer midden tussen. We konden geen combi-tickets daarvoor kopen, maar willen er nog wel graag naar toe.  Maar het gaat nu al richting kwart voor 5. Het Pavarotti huis sluit om 18:00 (laatste toegang om 17:15, maar het is ook maar een kwartier rijden) en het andere Ferrari museum om 19:00. Wij besluiten: gas erop en bij beiden kijken!

Rond 17:00 zijn we bij het huis waar Pavarotti heeft gewoond.

Hoppa, naar binnen, kaartjes gekocht waar je een audio tour bij krijgt en rondkijken maar. Het voelt wat raar; voor ons gevoel is de beste man nog niet zo heel lang dood (blijkt alweer 2007 te zijn) en je loopt in het huis rond waar hij geleefd heeft.

Het interieur is een mix van spullen voor de tentoonstelling en zijn persoonlijke spullen. Vooral in de keuken voelt dat toch vreemd voyeuristisch aan. Boven in de slaap- en badkamer nog meer, en helemaal als de audio tour vertelt dat hij hier zijn laatste weken doorgebracht heeft, verzorgt door vrienden en familie (hij is overleden aan alvleesklierkanker).

Rond half 6 beseffen we dat niet de tijd meer hebben om rustig verder te kijken; het 2e Ferrari museum is weer een ruim kwartiertje rijden en die kaartjes hebben we al betaald; snel door dus!

In Maranello aangekomen is alles Ferrari en rood. De fabriek zit daar, Ferrari winkeltjes, verhuurbedrijven, restaurantjes en bars in het thema. Maar we vinden ‘Museo Ferrari Maranello’ en zijn om 18:00 binnen. Zo! Nog een heel uur om rond te kijken! 😄 

Dit museum is meer op de auto’s en het raceteam dan op de persoon gericht en is wat grootser van opzet. Toch lukt het ons ook redelijk makkelijk om er in een uur doorheen te gaan. Waar we geen tijd voor hebben zijn de extra’s, zoals een tour over het fabrieksterrein met een bus (moet je vooraf boeken), een simulator of een kijkje op het Fiorano circuit dat tegen het museum aan ligt (jaja, gewoon in de stad. Hier geen gezeur over geluidsoverlast of groen-geel gestreepte hagedisjes mensen!) 

Buiten bekijken we even wat we doen. Het is ondertussen toch best aardig weer hier, maar nu gaan eten en dan terug (1u45); dat wordt wel heel laat. We pakken de auto dus en zetten koers naar Torri del Benaco. Onderweg besluiten we ergens een pizza te gaan eten, Andrea draait een parkeerterreintje bij een restaurant boven Garda op en dat blijkt dikke prima. We eten 2 prima pizza’s buiten op het terras dat uitkijkt over Garda en het Gardameer en zijn half 11 terug bij appartementen Ca del Lago.

Nou, op parkeeravontuur dan maar weer! We rijden door naar garage 1, waar alleen weer dat rot plekje achter een paal is waar wij hem op de 1e dag niet in kregen. Terwijl we overleggen kom er een vriendelijke Duitser in een dikke Porsche 911 aan die vraagt of er plek is. We geven aan dat alleen dat plekje beschikbaar is. Hij: ‘voor mij geen enkel probleem hoor!’ En jullie kunnen prima hier op dit (max 15 min.) plekje blijven staan. Die zijn eigenlijk bedoeld voor mensen die aankomen en vertrekken, maar hee, als hij het zegt hè? Vervolgens kijken we verbaasd hoe hij zijn Porsche vlotjes omkeert, achteruit die garage door navigeert en hem met een paar keer steken lalalala in het lastige vak zet. In zijn eentje, zonder hulp van iemand die mee kijkt. We voelen ons gedegradeerd tot parkeer-amateurs 1e klas. 😂 

Om dat te verwerken sluiten we maar af met een limoncello op ons terras. Proost!